کشتار حاجیان در مکه که در روز ۹ مرداد ۱۳۶۶ (۳۱ ژوئیه ۱۹۸۷) روی داد، به کشتار حاجیان عمدتاً ایرانی که به شعارهای سیاسی موسوم به «اعلان برائت از مشرکین» در طول مناسک حج واجب پرداخته‌بودند، اشاره دارد. این رویداد سبب ایجاد تنش در روابط ایران و عربستان سعودی شد. در این واقعه ۲۷۵ تن از حاجیان ایرانی، ۸۵ عربستانی از جمله نیروی پلیس و ۴۵ تن از حاجیان دیگر کشورها کشته و شماری نیز زخمی شدند.
تاریخچه
حجاج ایرانی پس از انقلاب ۱۳۵۷ هر ساله تظاهراتی موسوم به نام «برائت از مشرکین» هنگام حج و در شهر مکه برگزار می‌کردند. ملک خالد (درگذشت ۴ سال قبل از این واقعه) حاکم قبلی عربستان طی نامه‌ای به سید روح‌الله خمینی برخی از شعارهای داده شده در این تظاهرات را همچون «خدا بزرگ است، خمینی بزرگ است» را مشوق چند خدایی دانسته بود و از خمینی خواست که مانع از این اقدام حاجیان ایرانی شود.[۱] در حقیقت حاجیان ایرانی شعار «الله اکبر، خمینی رهبر» را در این تظاهرات می‌دادند که تشابه واژه «اکبر» با «رهبر» مسئولین عربستانی را به اشتباه انداخته بود.[نیازمند منبع]
تظاهرات
در روز جمعه ۹ مرداد ۱۳۶۶ (۳۱ ژوئیه ۱۹۸۷ میلادی) پس از آن که حجاج ایرانی در طی تظاهرات برائت از مشرکین، «شعار مرگ بر آمریکا» و «مرگ بر اسرائیل» سر می‌دادند، نیروهای امنیتی عربستان بر آنان آتش گشودند. در این تظاهرات ۴۰۲ نفر کشته (۲۷۵ ایرانی، ۸۵ عربستانی از جمله نیروی پلیس و ۴۵ تن از حاجیان دیگر کشورها) و ۶۴۹ نفر زخمی (۳۰۳ ایرانی، ۱۴۵ عربستانی و ۲۰۱ از دیگر ملل) شدند.[۲] پس از این واقعه، حکومت عربستان سعودی سفارتخانه خود را در تهران تعطیل و روابط دیپلماتیک خود با ایران را قطع کرد.[۳]
